In de trage wiekslag, lange glijvlucht
zachte landing van een buizerd
woon je, neem je de tijd om
het licht uit te doen
je handen te wassen, je tanden te poetsen
elke beweging maak je tot het einde
toe af, er is geen heilig moeten want
morgen is er weer een dag
voor je raam dat uitkijkt op bouwland
zie je jezelf steeds meer terug in
het gedrag van die vogel
omdat elke vlucht eindig is, heb je
geen haast, je leeft per ogenblik
niemand die op je wacht
