een moeder
in het voorste bankje van de kerk
haar rug recht
alsof ze de hele kerk draagt
een dochter voor haar
die ooit naast me lag
van wie we afscheid nemen
verdriet dat met ons meegekomen is
gesnik waar we de ruimte mee vullen
en nieuw leven
nieuw kwetsbaar
en in een wagen
voor wie tijd
niet bestaat
nieuw leven
waarvoor gezorgd
dient te worden
dat gekoesterd
moet worden
dat bijna 'n naam
draagt
was 't geen jongetje
geworden
was 't een meisje
geworden
werd het gezond
zodat ze voor haar moeder
kon zorgen
of stond er een moeder
aan het graf
van een dochter
haar rug recht
die de aarde draagt
