O
O Op een mooie avond heet de toekomst verleden tijd. Dan draait men
Z zich om en kijkt men terug op zijn jeugd* Het moment dat de
Franse dichter Louis Aragon in deze zin beschrijft is ogen
schijnlijk een vaststaand gegeven. Ogenschijnlijk omdat door
sommigen nooit teruggekeken lijkt te worden op het eigen le-
III™ ven. Men wordt geboren, men sterft ooit en dat is het. U kunt
stellen dat ik een melancholieke man ben die rondloopt met
nog onverwerkte gevoelens omtrent zijn eigen jeugdjaren, op
voeding en omgeving. Ik kijk naar mijn verleden en zie het ge
luk van de poëzie die op mijn pad kwam rond mijn twaalfde
jaar. Het schuift tot op heden mijn omgeving in een rechthoe
kig veld dat blad heet, dat maakt de dingen overzichtelijk. Toen
mij werd gevraagd deze Laaglandse Poëzie samen te stellen en in
te leiden, wist ik al vlot dat het thema Jeugd zou worden. Zo
kan ik mij een inkijk in andermans jeugdervaringen verschaf
fen. Ik sluit mijn jeugd af, loop tegen de dertig. Zouden som
mige van de auteurs een andere benadering van hun jeugd kie
zen, zonder terug te kijken en er misschien nog middenin
staan?
Deelnemende dichters:
Tijs van Bragt, Rotterdam 1985
Anneke Brassinga, Schaarsbergen 1948
Tsead Bruin ja, Rinsumageest 1974
Yannick Dangre, Roosendaal 1988
Maarten Inghels, Borgerhout (B) 1988
Thomas Möhlmann, Baarn 1975
(3 Maud Vanhauwaert, Veurne (B) 1984
«Z
p, Origineel: 'Un beau soir l'avenir s'appelle Ie passé. C'est alors qu'on se
tourne et qu'on voit sa jeunesse.'
Bron: Le Nouveau Crève-coeur
