SCRIPT
"Je bent blind," zei Jaap. "Niets van de wereld om je heen is
zichtbaar. Alleen aan je reactie wil ik zien, dat je niets ziet. Sta
op, loop rond in de zaal. Neem de tijd. Speel geen blinde, word
g er een!"
Hij nam een slok van zijn koffie.
"Nee, nee heb je wel eens een blinde gezien die zijn ogen stijf
dichtknijpt? Houd je ogen open. Loop rond maar zie niets.
Stoot zachtjes tegen die stoel daar. Zie de stoel niet, voel hem
pas als je hem raakt. Als je hem voelt, dan pas is hij er."
Jaap Geelvink spreidde zijn armen naar de lege gymzaal uit.
Even over achten ging de bel. Het was een hard doordringend
geluid. De bel was zo'n beetje het enige nog goed functio
nerende onderdeel van dit oude gebouw; de school was gere
noveerd maar aan de gymzaal was sinds de jaren dertig geen
cent meer uitgegeven.
"Ik kom voor de auditie," zei ze en hield de brief omhoog.
"Selma Hoogeboom?"
"Ja," zei ze.
"John Goldfeather," zei hij en gaf haar een hand.
Hij keek langs haar, naar het lege schoolplein in het beginnen
de avondlicht. Hij deed de deur iets verder open zodat het
meisje langs zijn uitgestrekte arm naar binnen kon. Ze rook
naar natte cavia's en had grote, kleverige ogen. Het was warm
in de gymzaal en haar wangen kleurden direct vlekkerig rood.
Hij had een examentafeltje klaargezet met drie stoelen.
"Doe je jas uit, koffie?" zei hij joviaal. Het ribjasje dat hij aan
had kwam uit de kringloopwinkel. De zilveren vulpen, die uit
Mg. het zakje op zijn borst stak, had sinds de dag van zijn aanstel-
25 ling als conciërge in het bakje gevonden voorwerpen gelegen.
"Ellen, mijn regieassistente, is laat," zei hij. Hij wees veront-
