hands boeken waar ik op de biologieplank een verkleurd ex
emplaar vond van Met de trekvogels naar Afrika. De bekende
boekengeur zat er goed in. Achter in een hoek van de beneden
verdieping keek ik zoals gewoonlijk of er iets was toegevoegd
aan de stoffige Franse boeken. Sterre stond daar kennelijk al
een poosje in dezelfde schappen te zoeken.
"U zoekt wel degelijk iets bijzonders, hè."
Van een hoge plank pakte ik een Duras. Het bleek een eerste
druk van Moderato CantabileAchterin geprijsd: vijf gulden! Het
moest een vergissing zijn, maar het stond er toch echt.
"Kijk hier eens. Echt een buitenkansje. Je moet weten dat ik al
jaren Duras verzamel. Ergens in de jaren zeventig zag ik een
film van Marguerite Duras op het filmfestival. India Song,
mooie film en schitterende muziek ook. Ik kende toen eigenlijk
alleen Hiroshima, mon amour, het script voor die film van
Resnais. Inmiddels heb ik een aardige collectie en ik probeer
die uit te breiden. Zodoende kijk ik altijd even hier achter in
de zaak of er toevallig iets van mijn gading is. Verzamel jij ook
werk van een bepaalde schrijver?"
"Nee, maar dit moet u eens lezen."
Uit het schap pakte ze een bruin geworden Denoël met
gescheurde omslag. Het boek dreigde uit elkaar te vallen. De
hoeken waren aangevreten.
"Malaparte? Nooit van gehoord. Kaputt? Zegt me niets."
"Mij ook niet hoor, maar neemt u het gewoon mee, zo'n titel
voor een Franstalig boek. Daar krijgt u geen spijt van."
Ze liep een ander gangpad in en ik zag haar niet meer terug. Ik
voelde me in de maling genomen door een oud-leerling, liet
me niet kennen en kocht voor zeven gulden vijftig het boek uit
1946 dat toen 200 francs had moeten kosten.
Thuis nam ik nieuwsgierig het boek ter hand en al bladerend
stelde ik vast dat sommige bladzijden nog niet waren open
gesneden. Ongelezen? Deels dan toch in ieder geval. Ik begon
meteen te lezen en ondanks de stoffige bladen, de verfomfaaide
omslag en de diepe 'De Slegte-geur' pakte het boek van Mala
parte me al bij de eerste bladzijden.
Later las ik de Nederlandse editie, die, net als De Huid, door
Manteau op de markt was gebracht en nu, jaren later en meer
boeken van Malaparte verder, lees ik zijn onlangs in vertaling
