de oude vrouwen in hun hoek
krom en door de wereld vergeten
de oude vrouwen wier kinderen weggingen en stierven
de oude vrouwen die niet meer wachten op het knarsen van
de deur
alleen nog wenen omdat hun ogen zwak zijn
het haar van de oude vrouwen
in schaamtevolle vlechtjes
grijs geurend
jullie haar van oude vrouwen
dunne rook van uitbrandende hoofden
doorboorde helmen
as na feesten
beven van banieren
onsmeltbaar zilver
aangetrokken dodenhemden
bruidsschat van de dood
treurnis van de kammen
versleten kantwerk
witte schaamte van de sterfelijkheid
jullie haar van oude vrouwen
dat niet meer knispert bij het strelen
niemand verbergt zijn hoofd erin
niemand bevochtigt zijn lippen in de dooi ervan
voor niemand is het de bekleding van de naaktheid
voor niemand de verlokking van het verlangen
jullie haar van oude vrouwen
de wind waait het niet meer door elkaar
de liefde ontwart het niet meer
slechts een dunne strijkstok zou je ervan kunnen maken
voor een begrafenismelodie
jullie haar van oude vrouwen
