het dus niet om het proces van betekenisgeving, maar om het
wel of niet gewaardeerd worden en liefst met prijzen. Dat hij
daarmee ook de werkelijkheid geweld aan doet, lijkt hem niet
van belang. Hij suggereert een wereldje van 'roomwitte man
nen van middelbare leeftijd' die prijzen uitreiken en winnen.
Om deze onzin te weerleggen heb je niet meer nodig dan even
twee minuten te googlen naar literaire prijswinnaars, als je het
al niet paraat hebt: AKO-literatuur-prijs: Joke van Leeuwen
(2013); Anton Wachterprijs: Nirïa Weijers (2014), Maartje
Wortel (2010); Bob den Uyl-prijs: Lieve Joris(2014), Carolijn
Visser (2013); C'Buddingh'-prijs: Ellen Deckwitz (2012), Lieke
Marsman (2011), Delphine Lecompte (2010) etc. Om niet flauw
te doen heb ik de Anna Bijns-prijs weggelaten. Ditzelfde geldt
voor de juryleden: Veerle van den Bosch, Daniëlle Serdijn,
Manon Uphoff, Andrée van Es, Joke Linders, Rosan Smits, Rena
Netjes, Judith Uyterlinde om er maar een paar te noemen uit
2014.
Het is duidelijk, het gaat hem niet zozeer om de lezer, maar
veeleer om zijn gram te halen op de kritieken die hij o.a. in
Het Parool en De Standaard heeft gehad. Arie Storm (Het Parool):
"Philip Huff presenteert zich per boek als een slechtere schrijver. Het
is tijd dat hij even een time-out neemt. Het enige grappige, nu ja,
aan zijn Mark Cloostermans (literair recensent voor De
Standaard): "Onder het glazen oppervlak van mijn iPad glijdt tekst
voorbij; erachter zit een lui en slordig schrijver, die even weinig door
heeft als de foto van mijn ouders waar een muur tegenaan hangt.
Door Huff's Verwey-lezing ben ik geneigd de critici te geloven:
lui en slordig.
Als Philip zijn jeugd schetst komt mij het beeld van Frank
van Putten (Koot en Bie) voor ogen: in hetzelfde bed waarin hij
Gullivers Reizen krijgt voorgelezen van zijn vader in een kamer
met raceauto-behang, leest hij Philip Kundera onder nog steeds
dezelfde deken met een zaklamp. Alles kan natuurlijk, maar
geloofwaardig is het niet. Of zijn vader las hem nog voor op de
bedrand toen hij een jaar of achttien was, of hij was al op zes
jarige leeftijd een wonderkind, of zijn ouders hadden geen geld
en heeft hij zijn hele jeugd in hetzelfde bed geslapen, zoals hij
beweert. Het kan, maar je moet er wel voor behandeld worden
later.
