Ze zeggen dat de tranen ophouden als een schok te groot is,
Dat te veel schokken de lippen doen verstijven.
Ze zeggen dat de aardkorst dun is,
En dat magma als kokende pap
Slechts op 70 km onder het oppervlak ligt,
En ze zeggen dat die korst als een eierschaal is.
Maar zelfs als dat zo is, waarom laat je, God
Het dan zo schudden?
Als de wind blaast,
Als de regen valt
Hebben we gewoon geleefd.
Maar waarom test je ons zo grondig?
En hoe moeten we al die geofferde zielen troosten?
Maar we wanhopen niet.
Als we wanhoopten,
Hadden we nog evenveel hoop.
Nu we een nieuwe hoop omarmen
Gaan we naar Sichuan.
We zullen niet klagen over de duisternis.
We zullen hier opnieuw beginnen zoals in het begin,
Want waar een begin is
Is een weg geopend.
Rouwdicht om de slachtoffers van de aardbeving in 2008 in de provincie
Sichuan te gedenken, waarbij bijna 70.000 mensen omkwamen.
