cn
c
c
ro
u->
O
G£
O
O
O
Q>
O
Q)
O
O
O
O
De trein die op een insectennest lijkt, stopt
bij het laatste station voor de landsgrens.
De mensen met gebogen heupen,
verdrukt door handelswaar, storten zich
met vlammende ogen over het perron uit.
Ze dragen hun last op hun rug om te leven
en kunnen niet simpelweg op hun beurt wachten om te verhongen
Mensen die het hebben opgegeven om hun rug te strekken.
In dit land is het makkelijker om de gekromden te imiteren.
De eigen schreeuw om, gericht op de wereld, de borst te rechten
kan niet het strenge bevel van de realiteit trotseren
dat de mens zal doden.
Die dikke man daar, dronken van de juichkreten, weegt zwaarder
dan de last om te overleven, besmeurd met tranen.
Voor wie? Hoe lang nog? Om welke misdaad?
Ah, het laatste station van de republiek
waar gekromden, lijkend op vraagtekens, zich uitstorten.
