Albert aarzelde toen de man zijn notitieblok in zijn tas stak.
Moest hij hem nu vragen welk prijskaartje er aan zijn bemoeie
nissen hing? Maar er was eigenlijk nog geen werk verzet. Mis
schien kon hij beter over geld beginnen als de nieuwe teke
ningen in zicht kwamen.
"Het gaat heel mooi worden," glimlachte de architect. "Een
huis als dit leent zich uitstekend voor een solide verbouwing.
De basis is in orde en dat is het belangrijkste."
Na zijn vertrek voelde Albert zich opgelucht. Het startsein voor
de renovatie was gegeven. Ze konden niet meer terug en de
prijs zou best meevallen. De architect leek hem niet iemand die
zijn klanten het vel over de oren haalde.
Toen Emmy een uur later van haar werk thuiskwam, overlaad
de Albert haar met uitspraken van de architect. Diezelfde
avond begonnen ze hun wensen voor kamers, gangen, keukens
en garage op papier te zetten. Pas toen ze in bed lagen, herin
nerde hij zich de in zijn ogen gemankeerde uitspraken van de
architect over aardstralen. Hij herhaalde de opmerkingen op
geamuseerde toon, maar Emmy was onmiddellijk waarachtig
geïnteresseerd. In haar kennissenkring kon ze twee of drie voor
beelden opnoemen van opmerkelijke resultaten na aanbevelin
gen of ingrepen van een wichelroedeloper.
"Ik heb dat altijd al willen laten vaststellen," zei ze. "Je weet
toch dat ik slecht slaap?"
Hij haalde zijn schouders op. "Je mag op mijn plek liggen,"
bood hij aan.
"Dat lost niets op. Het gaat erom hoe het bed staat."
"Ik ben nog nooit een aardstraal tegengekomen," zei hij. "Lam
stralen genoeg, maar aardstralen Weet je wat, ik kom op je
liggen. Dan houd ik die verdomde stralen zelf wel op gepaste
wijze tegen."
In de maanden die volgden kwam de architect regelmatig
over de vloer. Albert noemde hem intussen bij zijn voornaam:
Reggie. Het hele huis zou op de schop gaan, hadden ze samen
beslist. Op verrassende wijze wist Reggie hier en daar ruimte te
winnen, simpelweg door geen enkele mogelijkheid uit te slui
ten. Tijdens een van zijn bezoeken klopte hij op een houten
plateau, halverwege de trap die naar de eerste verdieping voer
de. "Dit is loze ruimte," sprak hij. "Er staan hier drie vazen,
