KLEIN NATURALIS
O
CQ
Klaas Koning lag in bed. Zijn ogen gesloten, al sliep hij niet.
Het was stil in de flat. Er was sneeuw voorspeld en hoewel hij
nog niet was opgestaan, nog niet naar buiten had gekeken wist
C hij dat alles wit was. Buiten klonken de matte, gedempte klan-
ken die sneeuw aan geluiden geeft. Hij dacht aan de problemen
die het zou geven met de uitvaarten die vandaag gepland ston
den, al was dat eigenlijk zijn zaak niet. Hij werkte binnen, ach
ter gesloten deuren.
Hij draaide zich nog eens om naar de kant waar zijn vrouw
vroeger sliep. Ella was drie jaar geleden overleden, na een kort,
heftig ziekbed. Haar lever nam in tijd van drie weken vele
malen de normale omvang aan. Ze verdroeg geen eten meer,
vermagerde zienderogen terwijl haar buik opzwol als de kwaak-
blaas van een kikker. Geen kinderen. Twee fotolijstjes op de
bedombouw. Een verlovingsfoto zoals toen iedereen liet maken
met een decor van plastic bloemen en een op de achterwand
geschilderde rivier. Destijds had hij alleen ingestemd omdat zij
graag zo'n foto wilde, nu was hij blij nog een blijk van hun
jeugd te hebben. Ook stond er een foto van haar na haar dood.
Hij had haar zelf verzorgd, ze lag erbij alsof ze sliep. Gebal
semd, extra werk, maar een prachtig resultaat, zes dagen had ze
opgebaard gelegen. Te kort.
Hij keerde zich van haar zijde af en koesterde nog even de
warmte van het bed. Officieel zijn laatste week, hij ging met
pensioen. Het gebak was al besteld, een bon van de Hema zat
in de algemene agenda. Zo ging dat tegenwoordig. Vroeger
kwam er een doos van J. Thijssen, patissier en hofleverancier,
dat was nog bij de oude directeur.
Het geluid van een steeds opnieuw afslaande automotor onder
brak zijn gedachte. Hij sloeg het dekbed van zich af en zwaaide
zijn benen over de rand. Hij was nog soepel, fit eigenlijk. Zijn
