Ik wist dat ik het nog ergens had. Een artikel in een Amerikaans tijdschrift van twintig jaar geleden. Mijn ordelijke natuur be wees mij ook dit keer goede diensten. Een Cubaanse psycholoog had zich verbaasd over het gedrag van gedetineerden in de strafgevangenis waar hij was aange steld. In Cuba was een tekort aan mannen om overheidstaken uit te voeren. Veel mannen beproefden hun geluk met lucra tieve smokkeltochten in de wateren rond het eiland en op af gelegen gedeelten van de kust. Gevangenissen zaten overvol. Uit nood geboren werden vrouwen aangesteld als cipier. Na verloop van tijd gedroegen de opgesloten mannen zich in plaats van als agressieve macho's, als pubers en adolescenten en maakten een nederige, bijna verdwaasde indruk als zij in de nabijheid van hun vrouwelijke bewakers kwamen. Het gedrag deed zich voor in de nabijheid van jonge aantrekkelijke cipiers van het vrouwelijke geslacht. Mijn Cubaanse collega vergeleek de gedetineerden met prooien van Diana, de mythologische godin van de jacht, die onmach tig bezweken onder de hypnotiserende blik van de godheid. Hij noemde de psychische aandoening het Dianasyndroom. Ik had het gedrag van JP als een vergelijkbare stoornis herkend. Ik was opgetogen, ook al omdat de behandeling door de Cu baan succesvol was gebleken en zag mijn naam al genoemd in prestigieuze bladen op mijn vakgebied. JP was in vakantiekleding met een zonnebril en een pet van het circuit van Zandvoort, wat mogelijk een vermomming voor moest stellen. Hij vertelde over signalen dat zijn partij naar een opvolger zocht. "Dat zal niet nodig blijken te zijn," zei ik. "Tenminste als je mijn advies ter harte neemt." Hij luisterde aandachtig, knikte en deelde in mijn enthousias me toen ik vertelde over de resultaten van behandeling door enkele maanden in strikte afzondering van vrouwen te leven. Genezing van schroom en angstvalligheid was zo goed als ge garandeerd. Een monnikenklooster lag voor de hand, maar volgens JP was dat uitgesloten. "Denk aan de roddels waarom ik daar zit. Katholieken zijn niet te vertrouwen. Zeker niet in de politiek. Bovendien heb je achterhaalde ideeën over het celibaat. Ook in

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2014 | | pagina 91