"Daar wordt gezogen en gelikt en bereiken ze hun hoogtepunt
met alles wat God verboden heeft."
Ik hoorde het aan zijn stem: de tekst van een ander.
Hij verborg zijn hoofd in zijn handen. Zijn kleine gestalte en
archaïsche haardracht moesten toch geen beletsel zijn. Vrouwen
vallen op macht.
"Zo bent u niet," zei ik.
"Nee," zei hij. "Ach, ik weet het ook eigenlijk niet. Ik ben
bovendien gelukkig getrouwd."
In een weekblad had een rapportage gestaan met foto's van zijn
persoonlijke assistenten, zijn woordvoerders, chauffeur, mooie,
gezonde jonge vrouwen. Hij blijft maar draaien, stond er bij,
niet alleen met dat schijnheilige, nerveuze hoofd, maar ook in
de politiek. Hij blijft maar knippen en buigen, niet alleen voor
zijn coalitiepartners, maar vooral om die hakken, die enkels
en alles wat daarboven zit niet aan zijn aandacht te laten ont
snappen. Hij werd gefotografeerd voor een winkel met lingerie
met 'trek eens iets leuks uit' op het raam. Natuurlijk was het
gephotoshopt.
Redacties van dagbladen en omroeporganisaties stuurden bij
voorkeur vrouwen op hem af, stagiaires, meisjes eigenlijk nog.
Het ging ze niet om het nieuws, maar om de manier waarop
hij reageerde. Soms kon hij niet uit zijn woorden komen. "Wat
kijkt u lief," zei hij een keer in het NOS-journaal. Het ging de
hele wereld over.
Ik vroeg: "Praat u erover met uw vrouw?"
In een psychoanalytisch gesprek is er altijd een omkeer-
moment. Heel af en toe een onherstelbare breuk, maar meestal
een omslag naar vertrouwelijkheid. Dat gebeurde bij deze vraag.
"Zeg toch JP en geen u," zei hij en noemde zijn vrouw vervol
gens 'mijn Zeeuwse mosseltje'.
"Er is niemand met zoveel begrip," vertelde hij. "Aandacht van
vrouwen hoort bij je werk, het maakt deel uit van je functie.
Dat houdt ze me voor. Afgelopen week zei ze zelfs dat ik maar
eens toe moest geven aan mijn natuurlijke verlangens, uit
proberen of dat helpt." Hij rechtte zijn rug, gaf een klap op de
leuning van zijn stoel. "Voel je superieur, dat is wat ze zei."
"Maar het strookt niet met je calvinistische achtergrond," zei ik.
Hij staarde opnieuw uit het raam en zweeg.
Ik maakte een nieuwe afspraak voor de week daarop.
