TAAL VER TAAL
Romain Gary
O»
De Prix Goncourt, de belangrijkste Franse literatuurprijs die per
Qj testament werd ingesteld door Edmond de Goncourt, werd in
(5 1904 voor het eerst uitgereikt. Die prijs zou slechts één keer aan
dezelfde persoon mogen worden toegekend. In 1956 werd
de roman Les Racines du ciel (in 1961 verschenen als De laatste
kudden van Afrika in de vertaling van Jean A. Schalekamp) van
Romain Gary ermee bekroond. Gary, de diplomaat, filmregis
seur en onder diverse pseudoniemen publicerende auteur, werd
in 1914 in Vilnius in Litouwen geboren als Roman Kacew.
In de jaren zeventig maakte ik voor het eerst kennis met werk
van Gary. In de Rotterdamse filmzaal 't Venster zag ik Les oiseaux
O vont mourir au Pérou (Zoals Vogels sterven in Peru) met in de
hoofdrol Jean Seberg, de tweede echtgenote van Gary. Nu zou
de verfilming van de novelle zonder probleem vrijwel overal
vertoond kunnen worden, maar kort na de première werd
hij in Italië nog verboden. Tot op de dag van vandaag ont-
qj moette ik nog nooit iemand die de film ook heeft gezien. Pas
later las ik het verhaal dat al in 1962 was verschenen bij
Éditions Gallimard in een verhalenbundel met de titel Gloire a
nos illustres pionniers.
C Eén van de vijftien andere verhalen in die bundel is Le Mur dat
ik vertaalde voor deze rubriek Taal Ver Taal. Ballustrada kreeg
van de uitgever bij hoge uitzondering toestemming om gratis
eennmalig het verhaal te publiceren. De rechten blijven in
handen van de uitgeverij, maar ik dank Éditions Gallimard
toch hartelijk voor de sympathieke geste.
IN.
Onder het pseudoniem Emile Ajar zag Gary in 1975 met La vie
devant soi (Een heel leven voor je) wederom een boek met de Prix
Goncourt bekroond. Postuum verscheen bij Gallimard in 1981
