Hij dacht aan zijn eigen lichaam, geen eigenaardigheden maar misschien dacht iedereen dat van zichzelf. Het litteken dat was overgebleven na het verwijderen van zijn blindedarm was zo goed als vervaagd. Hij was blij dat hij wist wie hem na zijn dood zou verzorgen en dat het vakkundig zou gebeuren. Hij pakte het stuk Palmolive-zeep; collega's werkten veelal met vochtige, papieren washandjes uit een pakje, dat vond hij niets. Misschien was hij ouderwets, hij droeg ook de nieuwe bedrijfskleding niet, grijze pantalons, donkerblauwe overhem den met het logo van Duinweg erop geborduurd; ook iets van de nieuwe directeur. Bezield wreef hij de washand over het lichaam. Kleine slappe borsten, blanke huid, alleen verkleurd daar waar de zon kon komen. Kurt had hem aan Meindert van Haasteren voorgesteld. Mein- dert had een klein museum met opgezette dieren. Hij verkocht ook werk, voornamelijk voor educatieve doeleinden. Soms werkte hij in opdracht van een kunstenaar, een enkele keer werd er een huisdier gebracht. Een deel van zijn werk ging naar het buitenland. Klein Naturalis was gehuisvest in een voormalige leerlooierij. De gevel was vuil, de oude naam nog duidelijk te lezen in de afdrukken van de verwijderde letters; 'Leerlooierij Bressers'. Meindert had alleen een klein naambord laten plaatsen met de openingstijden van het museum en de werkplaats. De grote stenen bakken had hij handig in hergebruik genomen. Koning was Meindert steeds vaker gaan bezoeken. Het fascineerde hem een ander, met dezelfde gedrevenheid en precisie, zijn vak te zien uitoefenen. Vriendschap? In ieder geval wederzijdse ach ting. Witte bh zonder kant, hij tilde het zachte, weeë borstvlees in de bh-cups. Hij twijfelde, eigenlijk moest hij Kurt roepen voor het draaien; ze was licht en hij besloot dat het met een steunkussen ook wel kon. Hij haalde de linkerarm vrij en draaide haar met een snelle en krachtige handeling op de zij. Wrong haakjes in de sluiting. Er was een witte step-in bijgeleverd maar die paste niet over de inco, hij had het geprobeerd, voor een gladder beeld van de rok maar het lukte niet, beter zonder. Verkalkte voetnagels, eelt.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2014 | | pagina 13