DE VLEK
0J
0>
"U
C
(O
Het geluid van de claxon scheurde voor de tweede keer door
de stille zijstraat. Iedereen ligt nog in zijn nest, dacht Raf. Ook
die klootzak van een Hugo. Hij toeterde nog eens en bleef met
gebogen hoofd zitten. Zijn woede was zo groot dat hij zich
even niet kon bewegen. Tenslotte trapte hij het portier van zijn
Renault-bestel open, schreeuwde wat en belde aan bij een verve
loze voordeur.
Toen er naar zijn zin niet snel genoeg een reactie kwam, hield
hij de bel een tijd ingedrukt. Boven hem werd een raam om
hoog geschoven.
"Wil je daar onmiddellijk mee ophouden!"
Een meisje stak haar hoofd uit het raam en klemde met haar
rechterhand haar nachtpon tegen haar keel. Op dat moment
ging de voordeur open en Hugo keek hem met lege, slaperige
ogen aan.
"Hebben wij godverdomme een afspraak, of hebben wij god
verdomme geen afspraak?"
"Sorry, sorry, het is maandagochtend, één minuut, effe pissen."
Boven hem klapte het raam op het kozijn. Raf keek op zijn hor
loge en nam zich voor om hooguit drie minuten te wachten.
Nog voor hij zich goed en wel achter het stuur had geïnstal
leerd, stond Hugo al op de stoep, sprintte als een idioot naar de
Renault, gooide het portier open en sprong op de bank naast
hem.
"Ze verwachten tropische temperaturen vandaag," zei Raf,
terwijl hij naar de pluizige trui van zijn passagier wees. Tien
minuten later reed hij de Johan van Oldenbarneveltstraat in.
Herenhuizen, klassieke voortuinen, geen zichtbare bewoners.
Oude Haven heette de villa waar hij aan het werk was.
Een jaar voor zijn doctoraal had Raf zijn studie geschiedenis
afgebroken en was een schildersbedrijfje begonnen. Tijdens
Q>
V
