Ik ken een Rotterdamse kunstenaar die destijds zo'n blikje heeft
gekocht of gekregen, want hij was met Manzoni bevriend. In
ieder geval heeft hij later van de verkoop van 30 gram keiharde
kouwe Milanese kak een boerderij in Zeeland kunnen kopen.
In 1958 kwam Manzoni naar Rotterdam om een vriend uit
Milaan te bezoeken die hier voor een Italiaans cargadoors-
bedrijf werkte. Er was een afspraak gemaakt dat hij zijn nieuwste
werk in de foyer van de bioscoop Kriterion in het Groothan
delsgebouw zou exposeren. De man die daar de galerie beheer
de, dacht dat hij voor de gek werd gehouden toen Manzoni zijn
werk liet zien: witte doeken, schilderijen waar niets op stond.
Over Manzoni is enige legendevorming ontstaan. Hij was zo
dik dat hij er nauwelijks in gekund had, maar toch is hij regel
matig in een Fiat 500 in Rotterdam gesignaleerd. Volgens ande
ren kwam hij altijd met de trein. Legendarisch is ook het ver
haal dat hij, samen met zijn Rotterdamse kunstenaarsvriend,
een van de zeldzame moderne-kunstkopers wilde bezoeken.
Deze bleek met zijn gezin een dagje naar zee in Roekan je te
zijn. Daar zijn ze toen heen gegaan.
Of de kunstkoper iets gekocht heeft is mij niet overgeleverd.
Maar het moet een gek gezicht zijn geweest, een gezin in bad
kleding en twee mannen met een tas, waarin een paar schil
dersdoeken zaten waar niets op stond, nou ja, als je goed keek
zag je wel dat ze met witte verf waren beschilderd.
