TAAL VER TAAL
Lucien Suel en Jesse Glass
O*
O
De keuze van Ko de Jonge in 1997 voor de afbeelding op de co
ver van Ballustrada jaargang 11 nummer 1 ging gepaard met
een toelichting. Toen werd de doelstelling van het project ART
IS A DOG van Peter Bastiaanssen beschreven als het creëren
van een groot platform waarop alle culturele instellingen over
de hele wereld met elkaar verbonden worden. Nu, zeventien
jaar later, zijn de abonnees en vaste lezers bekend met de band
C tussen Ballustrada en mailart. Mede dankzij de verbondenheid
met mailart is Ballustrada wereldwijd present in collecties en
archieven. Scheurend op de snelweg die internet heet en tege
lijkertijd ongevoelig voor flessenpost zal hier en daar een volks
vertegenwoordiger dat netwerk hebben gemist, maar onderto
on sen kruisten de wegen van Taal Ver Taal voor deze aflevering
O elkaar al op het eerste Poli Poetry festival in Maastricht. Dat
festival omvat en vermengt de disciplines toneel, performance
en geluidskunst en werd in 2001 georganiseerd door Rod
O» Summers, die onder anderen Enzo Minarelli, Jaap Blonk en
Dimitry Bulatov naar Maastricht haalde. In de eigen taal leest
het internationale gezelschap uit eigen werk, zo ook de dichters
Jesse Glass en Lucien Suel. Met in gedachten de hond van
Bastiaanssen brengen we die dichters hier weer bij elkaar.
Werk van Lucien Suel (1948) werd in deze rubriek al eerder
onder de aandacht gebracht. Met genoegen vertaalde ik het
hier gepresenteerde verhaal. Het is een voorbeeld van hoe
Lucien gewone dingen in zijn omgeving bijzonder maakt. Het
herinnert aan de gedichten in Visions d'un jardin ordinaire.
Jesse Glass (1954) begon rond 1972 met het schrijven van
experimentele poëzie. Correspondentie stond en staat hoog in
het vaandel van de schrijver/historicus die zich specialiseerde
in volkskunst. De veelzijdige kunstenaar verwierf enige faam
V©
