dicht de geschiedenis van de mensheid werd verteld waarbij
veel gepiep en geknars was te beluisteren.
Van de Spoetnik, die de Russen het jaar daarvoor hadden ge
lanceerd, hadden we wel gehoord en gelezen. Maar was dat
alles? De replica die hier tentoongesteld werd, was niet meer
dan een zilverkleurige bol van een halve meter doorsnede met
een paar sprieten er aan.
Hebben wij ook stilgestaan bij de hekken van het Congolese
dorp, waarin 'zwartjes' als in een dierentuin waren te bezich-
m tigen? Hebben wij, pummels, met een meewarige glimlach naar
n het verplichte nummer van hun primitieve bezigheden staan
ie kijken? De omgeving waar wij vandaan kwamen was volkomen
:n blank, de enige 'exotische' persoon die we kenden was een
Hongaar die twee jaar eerder voor de Russen uit zijn vaderland
e- was gevlucht en in ons dorp in een kruidenierswinkel werkte.
:n De wereldtentoonstelling stond in het teken van het huma-
kt nisme, de verbroedering van alle volken. Wetenschap en
at techniek toonden hun nieuwste ontwikkelingen die als wereld-
al wonderen werden gepresenteerd. Robots zouden het zware
ai werk van de arbeiders overnemen, koffie kwam voortaan uit
d een machine, auto's rolden van de lopende band. De kans
dat ik binnen afzienbare tijd een fiets met handremmen en
e- versnelling kreeg, zoals enkele jongens in ons elftal hadden,
r- werd steeds groter.
is Maar het bezoek aan de wereldtentoonstelling eindigde met de
diefstal van enkele souvenirs. Wie op het idee kwam weet ik
te niet meer, maar ik raakte er bij betrokken, ik liet me overhalen
et een souvenir uit een kiosk te pikken. Wat zal het geweest zijn,
k, een Atomium in zakformaat, een kleine Spoetnik van plastic?
In ieder geval werden we gesnapt. Ik denk dat onze leider het
2t met de kioskhouder goed gemaakt heeft, maar wat ons betreft
ik zou hij het er niet bij laten zitten.
Ie Op een avond kwam hij er met mijn ouders over praten. Schan-
r- de werd over mij uitgesproken. Een onbekende kant van mijn
i- karakter had zich geopenbaard. Wat moest er van mij worden?
Die fiets met vlinderstuur en handremmen kon ik voorlopig
at wel op mijn buik schrijven. Kort daarna ben ik gestopt met
n voetballen. En werd verliefd op een meisje dat op de korfbal-
:t vereniging zat.
