Taormina, piazza S Domenica
Voor Wilhelm von Gloeden
Nazaten van de jongens van Von Gloeden -
neringhouders op de corso Umberto -
verkopen hun grootvaders bast op goedkoop
papier. Albuminedruk moet het lijken
maar wij weten beter: niets is wat het was.
Een Entree libre in een heidens Eden
waar nostalgie gestapeld op nostalgie
schlagerkitsch als een libretto bracht, en geilheid
onder het mom van oudheid. Voor wie ziende
blind was aan de piazza S. Domenica.
Leg, medium, je hand tegen het zandsteen -
De gloed van de meizon verbindt naamlozen,
de levenden en de doden, modellen
dansen in het licht van disco Perroquet
- je hebt hen ooit aantrekkelijk gevonden:
bolle buiken, billen uit het lood, moede
muildierblik boven schrompelmond, arm Sicilië
anno negentien tien. In niets de fonkelend
gekleurde jongensstroom op de stenen trap
van de Vico Luigi Lombardo, in niets
de baardloze pizzakoerier een verre
neef van de jongen met tamboerijn en krans,
die met geurig dampend deeg, bougainville
blad in zijn haar, voorbijgangers maant opzij
te gaan. Vreemde, knijp nog eenmaal een oogje
dicht, fotografeer, bewaar, bekijk, stileer
ook hen, gevlogen vogels, zwetend in
nostalgische poses. Niets is wat het was.
Ook II Ciclope blijkt weer een tourist trap.
