de weersomstandigheden niet optimaal waren, dacht ik dat somber
weer paste bij de sfeer in scheepsrampverhalen. Mist, mist en veel
gemist. Meer lees ik niet terug in mijn moleskine uit 2004 over de
vuurtoren van Cape Race, een plek die in geen Titanic-verhaal on
vermeld blijft. Geen kariboe, eland, velduil, papegaaiduiker of ander
verwacht levend wezen gezien op die zo beloftevolle route. Mijn
andere reisdoel langs de Irish Loop was de vuurtoren van Witless
Bay, maar ook deze lieu de mémoire bleef hangen in de mist. In de
Bird Artist2 speelt die toren een grote rol. In hoofdstuk acht stuurt
Howard Norman vogelkunstenaar Fabian Vas naar Halifax, Nova
Scotia, en daar keert dit verhaal terug naar Trotski.
In My Famous Evening3 van Norman las ik over Trotski's korte
verblijf in Halifax waar Trotski zelf in Mijn Leven4 ook een
hoofdstuk aan wijdt. Er blijken nogal wat verhalen te bestaan
over Trotski aan de Noord-Amerikaanse oostkust en daarin fi
gureert de hoofdpersoon als Bronstein, Bronshtein, Bromstein
en Braunstein. Norman voert hem op in New York anno 1915
als Lev Bronstein die zich als vrijwilliger Mister Brown meldt
voor een optreden in een film tegen een dagloon van vijf dol
lar. My Official Wife, de titel van die film over een spionagever
haal in de Eerste Wereldoorlog, zou gemaakt zijn door Emile
Vester. Norman haast zich te vermelden dat de film voor zover
hij weet nooit in een (commerciële) bioscoop te zien was. Trots
ki zelf rept er in Mijn Leven met geen woord over en overigens
zonder diepgaand historisch onderzoek te hebben gedaan,
vond ik, afgezien van de Braunstein-Trotski in New York, in
