omgeving werden geregistreerd: een bark in Saint John, een
schoener in Sydney (NS). De Ieren en hun patroon zaten al in
Nova Scotia sinds de late zeventiende eeuw.
De 'oorspronkelijke' bewoners van deze regio, van lang voor de
komst van de 'Acadiërs', de eerste Franse kolonisten, waren
natuurlijk de Mi'kmaq of Micmac, zoals de Britten het spelden.
Deels van de visserij levende Indianen die écht in wigwams
woonden. Op een foto uit 1873 zie je een Mi'kmaq-echtpaar
staan voor zijn wigwam, de man heeft zijn boog schietklaar.
Beiden zijn gehuld in vreemde, ceremoniële kledij met sterk
Europese invloeden; de echtgenoot lijkt gehuld in het uniform
van een operette-postbode. De taal van de Mi'kmaq heeft het
tot dusver overleefd, misschien ook dankzij het hiërogliefen
schrift dat dit intrigerende volk ontwikkelde?
Minder ondergang. In mijn aantekeningen over Halifax ont
breekt merkwaardig de 'Grote Knal', de Halifax Disaster van 6
december 1917, hoewel het in Halifax onmogelijk is om daar
niet mee geconfronteerd te worden. De stad werd geheel ver
woest door de ontploffing van het Franse vrachtschip SS Mont
Blanc, dat in aanvaring kwam met de Noor SS Imo. Gevolg:
schokgolf, tsunami, brand, instortende gebouwen. Dodental
ongeveer 2.000, gewonden omtrent 9.000. Het is nog altijd de
grootste door de mens veroorzaakte niet-nucleaire explosie.
Toch slaat het onderwerp bij mij niet aan. De gruwel die
wegens zijn onverhoedsheid en omvang niet echt lijkt?
Dan maar weer de zoete verdoving van de Spielerei. In de haven
van het gerestaureerde waterfront verschijnt weer de Theodore
Too met zijn petje. Maar - niks infantilisering: cultuurhistorie!
In het Maritiem Museum vernamen we al dat de tv-animatie-
serie Theodore Tugboat (geproduceerd in 1993-1998) nauw met
deze stad en haar maritieme geschiedenis is verbonden. De ver
halen zijn gebaseerd op het leven aan de Halifaxaanse water
kant met zijn pieren, bekende gebouwen en schepen die hier
hun thuishaven hadden, en ze zijn bedacht door een native
van de stad: Andrew Cochran. In het museum is zelfs de hele
Theodore-versie van van het Halifax Waterfront nagebouwd als
grote maquette.
Nou, goed dan: cultuurhistorie van de infantilisering, van de
wattendeken die de consumptiemaatschappij zo gretig, bijna
