ligt ook voor de hand in een tijd waarin cynisch opportunisme
ineens 'het nemen van verantwoordelijkheid' heet, waarin
politiek gekonkel en kiezersbedrog 'het draaien aan knoppen'
wordt genoemd, waarin de sociaal-democraten de liberalen
rechts inhalen, ijzingwekkend voortgestuwd na het overboord
werpen van ook de laatste ballast van integriteit en geloof
waardigheid, nadat men enkele decennia terug al bij monde
van voorman Wim Kok, groot pleitbezorger van bombarde
menten op Joegoslavische kraamklinieken, passagierstreinen
en televisiestations, trots had rondgekraaid alle 'ideologische
veren' te hebben afgeschud; een tijd waarin het gebouw van de
internationale bank de kathedraal tot miniatuur heeft gemaakt,
waarin de theaters dicht moeten omdat de komedie is ver
plaatst naar het parlement; een tijd waarin de rol van Napo
leons tirannieke hoofdstad Parijs - of Berlijn - is overgenomen
door Brussel; een tijd waarin je alleen de letter G vóór de naam
van onze huidige minister-president hoeft te zetten om de in
houd en aard van zijn leidend beginsel, of liever het volstrekte
ontbreken daarvan te begrijpen. Het was misschien poetic justice
dat onze premier het eerste exemplaar van de genoemde bio
grafie van Schimmelpenninck in ontvangst heeft genomen.
De versmelting van schijn en wezen bepaalt het totale politieke
toneel. Ik hoef maar te verwijzen naar de vrij recente oproep
tot fatsoen in de sociale media door de sociaal-democratische
opperjokkebrok Spekman, respectievelijk de vermaning om
onze kinderen beter op te voeden van zijn even huichelachtige,
maar een tikkeltje voornamer ogende politieke kompaan
Plasterk. Met zulke oproepen is uiteraard niets mis, maar uit de
bek van Reynaert de Vos klinken ze even hol als de grot van
Blauwbaard. De term 'veren' was overigens prima gekozen: 'Als
de vos de passie preekt, boer pas op je kippen.'
Het is overigens niet mijn bedoeling om af te geven op een
bepaalde politieke richting. Ik heb het over fictie als zodanig.
De pointe is evident. Alleen de kunst kan uitkomst bieden. De
kunst als leugen die de waarheid openbaart, maar alleen door
zich met open vizier als leugen te presenteren. En daar zit het
verschil. Enerzijds omdat de leugen van het kunstwerk repre
sentatie is, verbeelding; in de verhaalkunst ongeveer hetzelfde