s 5 5 2 O O O u c 3 m h*. O LU s-o vo Als je hier drinkt hoef je niemand te bedanken - de ijzeren kikker niet die op zijn hurken wacht tot het spel begint, zijn keel-bek verstijfd in gekwaak dat al zo'n honderd jaar verwacht wordt. Niet de barman, wiens Vlaamse groet raspt in de keel, noch de serveerster haar borsten op je donkere tafel beneveld door schuim. Nog minder de Vlaamse wind buiten, de korsten in je ooghoeken, de zeilen die spannen en klapperen tot het hekwerk kraakt. En het minst van alles het land zelf, de gekromde timmerman die deze plaats zijn naam gaf, zijn werk teniet gedaan, een ijl geraamte, zijn prijs te hoog, de pastoor verborgen in de toren op een warboel van dof vaatwerk. Op deze avond in maart glibberig door bier en zonsondergang, beweegt de hemel in een uitdijend waas van bloed en bestendigt de donkere aarde.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2013 | | pagina 75