van de Acadians elkaar ontmoeten en vandaar naar het Franse
IJzeren Kruis ter nagedachtenis van de Acadians aan de Bay
of I-undy gaan, waar de hoogste getijverschillen ter wereld
worden gemeten.
Een prachtige plek aan het water, waar het weinig voorstel
lingsvermogen vergde om boten te zien afmeren waarop in
oktober 1755 ongeveer 6000 Acadians door de Britten werden
weggevoerd nadat hun vee was afgepakt, hun oogst vernield en
hun woningen waren verbrand. Ze werden voor een deel gede-
poiteerd naar Frankrijk, anderen kwamen terecht op verschil
lende plaatsen langs de gehele oostkust van Noord-Amerika.
Bezoekers die zich niet in de historie hadden verdiept, werden
een handje geholpen door de panelen waarop toeristen het
aangrijpende verhaal konden lezen van de gedwongen emi
gratie van de Franstaligen.
In rietkragen langs de kreekjes in de gorzen krioelde het van de
epauletspreeuwen en verder weg boven diezelfde gorzen zweef
den blauwe kiekendieven. Van een onwaarschijnlijke schoon
heid was dit tafereel door de aangename tint groen van de
spartina-achtige grassen, het blauwgrijs van de kieken en het
caput mortuum van de slikranden langs de kreekjes en de bij
dit tij droogvallende slikplaten. Zo'n combinatie van kleuren
kende ik van het schilderij Stop for cows waarop het zwart en
wit van de koeien de plaats inneemt van het roodbruin.
Ik heb altijd al gevonden dat de Stier van Potter in het niet valt
bij Stop for cows en ik zag nu het verschil tussen de Zeeuwse
slikken en gorzen van bijvoorbeeld Saeftinghe en de zoute wei
landen in het werk van Colville.
Die stier van Potter en die koeien van Colville vallen moeilijk
met elkaar te vergelijken, maar het is frappant dat ze allebei
rare mankementen vertonen. De volwassen stier heeft het
achterlijf van een jonge gozer en de kop van een ouwe vent
met daarop de hoorns van een tweejarig beestje. De koeien van
Colville die door het meisje over de rijweg van de stal naar het
weiland worden geleid, lopen niet over die weg, maar lijken er
zo'n centimeter of tien boven te zweven. Het is verleidelijk te
denken dat de koeien blij zijn dat ze een muffe stal verwisselen
voor een fris weiland en daarom dansen, maar de kudde zou
evengoed op weg kunnen zijn van het weiland terug naar de
