STOP VOOR HYPERREALISTEN
Uit alle richtingen aanvliegend, zouden zich er vogels van een
qj gierzwaluwensoort rond een half uur na zonsondergang heel
hoog in de lucht verzamelen, en masse langzaam naar beneden
V" cirkelen om dan in één teug te verdwijnen in de schoorsteen
van het tourist center vlak achter de hoofdstraat van het stad
ig je. Voor chimney-swifts die daar de nacht doorbrengen, was ik
naar Wolfville aan de westkust van Nova Scotia gekomen. Er is
ook een natuurgebied waar volgens de Doers and Dreamers het
goed vogelen is, maar ik hield het daar al snel voor gezien om
dat juist op die avond de wind geheel was gaan liggen en het
op de dijkjes tussen moeras en rietkragen wemelde van de mug
gen. Behalve het feit dat ik, net als een tiental andere nieuws
gierigen, te laat was om getuige te kunnen zijn van de gier-
zwaluwenduik in de schoorsteen, was ook die wandeling niet
bepaald een succes. De volgende avond zou ik nog een kans
krijgen om het in de reisgids beschreven tafereel in werkelijk
heid te zien.
O
Terug in de hoofdstraat met restaurants en winkels bleek een
kunstgalerie ook 's avonds open en hoewel ik wist dat Alex
Colville in deze plaats had gewoond, had ik niet verwacht daar
in die galerie ook werk van hem aan te treffen. Geen schilderij
en, maar betaalbare zeefdrukken waarop het landschap van de
Canadese Maritime Provinces met zoogdieren en vogels een
grote rol spelen. Aangezien ik voor twee nachten in Wolfville
had geboekt in een Bed and Breakfast, was het niet zo moeilijk
om de beslissing van een eventuele aankoop uit te stellen.
Bovendien was mijn programma voor de volgende dag heel
overzichtelijk en zou ik volop tijd hebben om terug te gaan
naar die galerie. Natuurlijk zou ik in de omgeving ook de
Acadian Church bezoeken van Grand-Pré, waar nakomelingen
