Tegen de betonmuur Oost-Indische kers.
Haar vlammen om de poort. Ja, zo is het-
in mijn tuin. In plaats van de schaamte -
er voorgoed onder - in het zandduin van ooit.
Hartkloppingen als ik me verplaats
naar een getal ver achter de komma, een kans
van een op veel, zijn schitterend werk.
Zo is dat. De sterke tegenwind ten spijt.
De gevolgen van wat klein is en snel.
Een Large Hadron Collider is in mij.
Ik ben dus ik bots - detectie is genot. Ai.
Lichtschepen met bebladerde masten
varen af. Het gaat erom geen haast
te maken, niet te zoeken naar wat niet is.
Ik ga mijn vrede niet ontwijken.
augustus 2011
