Abrupt ging hij staan en beende door de keuken heen en weer. 'Waarom doet ze mij dit aan?' vroeg hij zich af: 'Wat heb ik haar aangedaan dat ze mij zo laat barsten?' Hij keek even naar de jongen. 'Wat moet ik met hem aan? Ik moet zo naar werk.' Hij kende maar één plek die veilig genoeg was voor zijn jongen, en die was in zijn cockpit. Hoog in de lucht met een copiloot met een felgekleurde kinderhelm op. Tussen de wolken zouden ze samen zijn. Het ventje zou dat vast en zeker geweldig vinden. Ze zouden samen doorvliegen totdat alle kerosine op gebrand was. Hij moest er zelf om lachen. Maar hij kon niet anders en propte de kinderstoel achterin de auto. Voorzichtig reed hij naar de basis toe. Daar hadden ze ook een kinderopvang. Op de snelweg durfde hij niet van rijbaan te wisselen. Hij arriveerde dan ook veel te laat voor de briefing van een groep nieuwe rekruten. Hij verontschuldigde zich kort nadat hij het woord had overgenomen van de Luitenant Eerste Klas. 'Geachte rekruten. Jullie zullen, als jullie onze trainingen met succes afronden, in levensbedreigende gevechtssituaties terecht komen. Jullie zullen je vliegtuig beter moeten kennen dan je eigen vrouw (of man) want zonder vliegtuig zijn jullie niets. Nada. Niente. Jullie zijn piloten. Dat houdt in dat hoe goed jullie zijn, volledig afhangt van de mate waarin jullie je eigen vliegtuig beheersen. Is dat duidelijk?' De rekruten mompelden zachtjes 'ja'. Hij hoorde twee rekruten achterin iets fluisteren over Afghanistan en zijn naam noemen. Hier kon hij geen genoegen mee nemen. 'Hebben jullie dat begrepen? Ik sta hier niet voor Jan met de korte achternaam jullie te briefen. Als jullie straks boven Afghanistan vliegen. Of als jullie straks in een dogfight verzeild raken. Dan zullen jullie maar wat blij zijn met mijn lessen. De oefenmissie vandaag is een verkenningsmissie. Jullie moe ten het luchtruim boven de basis leeg houden. En ik zal hoogst persoonlijk als indringer onontdekt binnenvliegen en de god ganse dag, nee week, smadelijk lachen om jullie mislukking. Is dat duidelijk?' Dat zou hun vuur wel aanwakkeren, dacht hij.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2012 | | pagina 83