ontdekken dat hij opnieuw zijn afslag gemist had. Ditmaal zat hij klem tussen een beige stationwagon en een kleine, oude, zwarte Opel. Na de eerstvolgende afslag genomen te hebben en een grote bocht te hebben gemaakt, begon hij aan een tweede poging en kwam toen wel op de gemeentelijke weg terecht richting zijn huis. Hij was al drie dagen thuis, maar had niet tegen zijn vrouw durven zeggen dat hij erover dacht om terug te gaan. Hij wilde de momenten die ze samen doorbrachten, niet verpesten. Op de eerste avond was hun zoontje van bijna twee jaar op zijn schoot in slaap gevallen. Hij had zijn grote hand tegen het rug getje van het slapende ventje gelegd. Later moesten ze allebei lachen om de zurige spuugvlek die hij op zijn dure overhemd ontdekt had. Thuisgekomen van de moeizame autorit, opende hij de voor deur. Zijn vrouw was er niet. In de keuken hing een briefje met daarop de instructies voor het avondeten van Paul, hun zoon tje. Ze moest overwerken, las hij, en zou pas heel laat thuis komen. Hij hoefde niet voor haar op te blijven. Hij slaakte hoorbaar een zucht. Hij greep in de koelkast naar een biertje en maakte het open. Hij nam een slok en keek rond. Uit de koelkast pakte hij het bord dat zij voor hem had klaargemaakt en plaatste het in de magnetron. Toen was er niets meer voor hem om te doen. Hij sloop de trap op naar de slaapkamer van het kleine ventje. Voorzichtig duwde hij de deur open en liep naar het bedje toe. Het kindergezichtje lag er ontspannen bij. Hij streelde met zijn ruwe handpalm het zachte kinderwangetje. Het buikje onder het rompertje ging regelmatig op en neer. Op z'n tenen sloop hij weg en sloot stilletjes de deur achter zich. In z'n eentje voelde hij zich niet op zijn gemak in de woon kamer. Hij liep er rond als een gekooide panter. Zonder zijn vrouw leek het hem wel een ander huis. De blauwe gordijnen waar hij nooit veel om had gegeven, sloot hij. Daarbij stuitte hij op twee kandelaars in de vensterbank die nieuw voor hem waren. Hij tilde ze even op om te voelen hoe zwaar ze waren. Voorzichtig zette hij ze weer terug op hun plek. Zijn blik gleed door de woonkamer zonder ergens houvast te vinden. Hij vond er niets van zichzelf in terug. Rusteloos plof-

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2012 | | pagina 81