JUBILEUMEND
Op een druilerige dag in november werd Albert Aalpoel aan het
£Z einde van de middag opgehaald door zijn zoon Bart. Dat was
geheel volgens afspraak. Ze zouden naar Karwei gaan om verf
uit te zoeken voor Barts nieuwe huis. Het was dus zeer verras
send dat ze in plaats daarvan naar een feestgelegenheid aan de
Q) rand van de stad reden, waar de voltallige familie Aalpoel aan-
ïg wezig was, inclusief de neven en nichten die hij al jaren niet
g meer had gezien. Er was zelfs een oude tante, de oudste Aalpoel
qj ter wereld. Albert concludeerde dat ze hier waren om haar ver-
QJ jaardag te vieren, maar waarom hadden ze hem dat niet ver-
■J teld? En waarom had Bart gezegd dat ze naar Karwei gingen? Of
was dat een andere keer en haalde hij verschillende dingen
(3 door elkaar, zoals hij steeds vaker deed? Hadden ze het hem wel
verteld en was hij het weer vergeten?
Het werd snel duidelijk dat het om hem, Albert Aalpoel ging,
3 want naast de familie doken er talloze bekenden op, buren,
vrienden, ex-collega's, leden van de schaakclub, en achterin de
zaal schreeuwde een groot spandoek ALBERT! 25 JAAR! Het
moest wel om hem gaan, al was hij heel wat ouder dan vijfen
twintig.
Bart leidde hem naar een lange tafel voorin de zaal, waarbij
voortdurend lachende gezichten voor hem opdoken, zijn hand
geschud werd en hij talloze schouderkloppen kreeg. Links in de
hoek van de zaal was een klein podium waarop de onverzorgde
medebandleden van zijn kleinzoon Aage stonden. Toen hij de
tafel had bereikt begonnen ze wat vals de huwelijksmars te
spelen. Albert schrok: was hij zijn trouwdag vergeten? Maar
nee, dan zou Marthe daar niet zo vrolijk aan de tafel zitten en
bovendien, ze waren al veel langer getrouwd want Bart was al
veel ouder. Toen Marthe hem omhelsde, probeerde Albert haar
fluisterend te vragen wat er gevierd werd, maar hij werd al in de