Niet het moment, niet het ogenblik
maar de seconden nadien zijn het
die ik delen kan, als het besef, ook
slechts zo'n oogwenk, mij er aan
herinnert dat registratie nodig is.
Dan ben ik op tijd of net te laat,
zie geankerde voeten aan de aarde,
daar ver beneden, mijn grondslag,
mijn houvast, de humus die mijn
blik bijstaat als ik opzie en kijk.
Wat daar was is alweer verdwenen,
laat ons het waanbeeld koesteren.
