Laten we
samen
nog één keer
door ons eindig laagland gaan
waar we elkaar beminden
in een hemelbed
van bomen onder
schitterend schaduwlicht
loom ontvouwden
in wie we
werkelijk waren
liefde steeds weer
geboren werd
warmte stroomde
naar waar onze lippen
nog niet kwamen
het hart blij kon zijn
bij het weerzien
van jouw gezichten
de lucht
langzaam donker kleurde
traag stroomt
het water verder
naar weer een horizon
ik voel de wind
