3
o\
QJ
QJ
V
<3
00
Cl (Voor Y. Né, vanwege de verminking
Q£ van de titel van haar gedicht:
O Ik ben dus ik bots
Ballustrada, jaargang 25, nr. 3/4
v0>
Staan, lopen is het begin van vliegen
Zeker nu we machines zijn
Alles in ons wordt klein en kleiner
en eindigt in een onzichtbare dimensie
Botsen als essentie lijkt een conclusie
van de poëzie- de woordenversneller
Soms springt vanuit een redactioneel
Zwart Gat een ONWOORD op
En nestelt zich onzichtbaar zwart
op wit; noem het DICHTERSMOORD
