"Zo moeilijk is het niet. Marco Jansen!" "Eén of twee?" "Met één." Ze rillen - het is nu echt fris. Brom breekt stilte. "Hé daar komt m'n bus. Mag ik je Ballegooijen noemen?" "Je doet maar." "Dag Ballegooijen. Het was leuk kennismaken. Ik hoop je snel weer te zien." "Dag Marco. Goeie reis." "Zeg maar Jansen hoor! Doei!" "Doei - Jansen." De metro uit Noord brengt haar gezelschap van een zurend echtpaar. Bobby scoort z'n eurootje. Mens, leer dansen, beet vader haar moeder in de overgang geregeld toe. Het was reclame uit het zwembad waarin ze voor het eerst gebotst hadden: Leer Dansen bij Jansen. Veilig in 155 luistert ze hip-hop. Kaki Gaia-Dada EVOCATIE Hulster Gay-Cinema. Dialoog tussen drie heren. Zo zijn daar aanwezig rechercheur R., verdachte V. en het slachtoffer S.E. Half zeven des avonds, 4 mei. Het wil maar niet regenen. Op de stadswallen ontsteekt men flambouwen. De Oranje-Blanje- Bleubanier wappert halfstok op de torenspits van de Willibrord Basiliek. Gaat U mee naar binnen? Pas op voor het afstapje! Het glinsterend bolletje vershoudfolie ter grootte van een kinderknuist toucheert in scheidend licht een met rood pluche beklede vloerplint. R: U ziet in het halfdonker contouren van Uw vriendje S.E. Slacht offer hangt in een zetel en kijkt naar smeerlapperij. U denkt: hé, die gosert ken ik. En gaat er genoeglijk naast zitten. Het is de eerste keer dat U het slachtoffer ontmoet(schreeuwt): Imbeciel, datje d'r zit! V: Toch is het zo, Speurneus. Wat is daar vreemd aan? Ik ken die'n Tiep. Tis niet anders. R: Wat daar vreemd aan is? Dat die gast nu dood is en jij doodleuk verklaart te weten wie hij is. Zijn identiteit klopt met jouw ver klaring. Het is 'n

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2011 | | pagina 37