die waarschijnlijk ongeschikt was voor email, twitter, sms,
enzovoorts. The postman was my best friend. Gelukkig heb ik
de foto's nog. Ik zal ze sturen. Per dilligence!
Kees Klok BARRY
Straks, zei onze kleuterjuf, "komt er een nieuw jongetje
en daar moeten jullie heel lief voor zijn." Even later werd hij
gebracht, door een mevrouw in een grijs mantelpakje. Dat nam
mij niet voor hem in. Sinds de klas op een dag met vlaggetjes
in de hand voor het stadhuis werd neergezet, had ik een hekel
aan mantelpakjes. De koningin zou op bezoek komen en ik ver
wachtte een koets met een sprookjesfiguur in een hermelijnen
mantel. Er stopte een zwarte auto waaruit een oud mens kwam
in een grijs mantelpakje. Ze zwaaide even naar ons en ver
dween daarna in het gebouw. Het begon ook nog eens te rege
nen. Wij konden gaan. Na mijn geloof in Sinterklaas ben ik zo
mijn geloof in het koningshuis kwijtgeraakt en in mantelpakjes
en alles wat daarmee kan worden geassocieerd. De juf droeg
nooit mantelpakjes, ze had altijd iets fleurigs aan. Ze was mooi.
Ze had lang, bruin haar dat lekker rook als ze langs je liep. Ze
was de liefste vrouw van de wereld op mijn oma na, maar op je
oma kon je niet verliefd worden. Vanwege de juf deed ik mijn
best om lief te zijn voor Barry. Of in ieder geval niet onaardig.
Er was iets met hem. Hij was kort, dik en liep een beetje wag
gelend. Achterlijk was hij niet anders had hij op de school aan
de overkant gezeten. Daar lieten ze imbecielen matten vlech
ten. Er liep wel vaak een straaltje kwijl langs zijn kin en hij
droeg een korte broek die veel te lang was, die bijna op zijn
knieën hing. Rare knieën. Een soort kussentjes leek het wel. Hij
was een beetje een eenling, die het liefst alleen speelde. Dat
hadden we in ieder geval gemeen. Soms moest hij naar de wc
en dan ging de juf met hem mee. Dat deed ze sinds hij er een
keer met een grote pisplek in zijn kruis vanaf was gekomen. De
hele ochtend, 's middags hadden we geen school, liep de juf
achter hem aan. Hij kreeg alle aandacht. Dat stak. Het leek wel
of ze hem liever vond dan mij. Barry, een kwijlende kwibus die
in zijn broek gezeken had.
Op een ochtend moesten we allemaal in de kring gaan zitten.
