bleek kunstig te kunnen quilten en mocht twee weken in het gemeentehuis hangen. Tenslotte: vader. Bleef goed boeren met recreatieparken, mocht niet meer rijden van de politie, voelde zich het meest op z'n gemak als Dutske thuis was en malle lied jes liep te zingen. Nog meer tenslotte: haar labrador was inge slapen, te jong nog eigenlijk, voor een labrador. Het potje met haar as had ze onder de hazelaar begraven, alleen, ze wilde er niemand bij hebben, het was iets dat ze alleen moest dragen, een schaduw - het was te overkomen. Weg van het dorpse Lochem waar alles elkaar leek te kennen en ze op een willekeurig terras door vrijwel iedereen begroet en bevraagd werd, weg van Lochem, ouders, oude vrienden en vriendinnen, weg, voelde ze zich in Amsterdam als een vogel in de lucht. Het werd één van de mooiste tijden van haar leven. Niet de allermooiste, dat zou overdreven zijn en zo was ze niet. Haar kindertijd was óók mooi geweest, en na de studie zou er nog meer moois komen, maar misschien was het toch wel de mooiste vrije tijd van haar leven. Ze woonde in een gezellig studentenhuis waar het nooit een troep was en alles in rustige harmonie geregeld werd, ze had prettige studiegenoten, ook buitenlanders; en ze bleek zich bij de juiste studentenvereni ging aangesloten te hebben, leerzaam en dikke pret zonder grof te hoeven worden. Amsterdam had een bruisend nachtleven waar ze zich wijselijk hooguit één a twee keer per maand in liet storten met licht alcoholische versnapering maar nooit met pil letje, ze had doelen in haar leven en wilde het helder houden, zowel van geest als van lichaam waarmee het helemaal snor zat: soldaten op vredesmissie hadden er hun kampement vol mee kunnen plakken voor de gezonde nachtrust. Dutske bloei de, al haar rondingen kwamen volop rond. En ze straalde: straalde gezondheid en voortplanting, toekomst, hoop, liefde. Als ze lachte leek ze voor heel de wereld te lachen, maar het meest voor jou. Met haar acrobatiek had ze op klompen een Olympische plak voor Nederland kunnen winnen. Ze zag ervan af, de lange termijn ging voor. In Amsterdam leerde ze Evert kennen, de liefde van haar leven, de ware, student economie die zonder het te willen op Brad Pitt leek en dezelfde bravoure had. Met Evert bezocht ze een concert van Tina Turner. Het werd hun mooiste gedeelde herinnering.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2011 | | pagina 32