moment van plezier heb gelopen. Gisteren arriveerde ik bij de
brug. Het slot hing er nog, maar was dicht geroest. Ik heb er
een plaatselijke smid bijgehaald om het los te maken. Ik ben
daarna uren blijven zitten, met het slot in mijn hand. De moei
lijkste beslissing moest namelijk nog worden genomen: mee
nemen of terughangen. En, wanneer ik voor het laatste zou
kiezen, de sleutel in het ravijn gooien, zoals de Chinezen dat
ook deden als garantie voor eeuwig huwelijksgeluk."
De man nam de laatste slok van zijn thee, stond op en gaf me
een hand. Hij zag de vragende blik in mijn ogen, glimlachte en
liep naar de openstaande lift. Binnengekomen draaide hij zich
om.
"U mag raden." Op zijn gezicht stond nog steeds een glimlach.
Breder dan zo-even. De liftdeuren gleden langzaam naar elkaar
toe. In zijn rechterhand bungelde een koordje met een sleutel.
De sleutel van zijn hotelkamer.
ON
00