vertelde dat ik drie weken in China verbleef, deels vakantie,
deels werk. Niet mijn werk, maar dat van mijn vrouw. Ik was
mee voor de gezelligheid. En natuurlijk voor die ene week
vakantie waarmee we de volgende dag zouden beginnen.
"China, ik ben er nu voor de tweede keer en, naar ik hoop, voor
het laatst."
"Hm, dat klinkt aardig definitief. U heeft het wel gezien hier?
Overal geweest?"
"Nee, niet bepaald. Maar China heeft me wel een vol jaar van
mijn leven gekost. En niet bepaald een plezierig jaar." Ik keek
hem nieuwsgierig aan en zag dat hij, na enige aarzeling, de
beslissing nam om mij zijn verhaal te vertellen.
"Deze maand precies een jaar geleden waren mijn vrouw en ik
ook in China. We waren 20 jaar samen en vierden dat met een
mooie reis. De laatste drie dagen brachten we door in deze stad.
Geen mooie stad, maar wel omringd met bergen, zee en bos.
Daags voor ons vertrek maakten we een bergwandeling. Hal
verwege moesten we over een smalle brug van de ene berg naar
de andere lopen. Het 500 meter lange bouwwerk was opgehan
gen aan touwen en bewoog vervaarlijk onder de stampende
voetstappen van de vele wandelaars die de oversteek waagden.
Net voor de brug zagen we een marktkraampje. Niet met de ge
bruikelijke souvenirs en ansichtkaarten, maar met een kleine
collectie koperen hangsloten in verschillende maten. Achter
het kraampje zat een vrouw met een graveerapparaat. Tussen
de twee palen die de kraam bij elkaar hielden was een koordje
gespannen met foto's van bruidsparen op de brug. Een van bei
de - meestal de bruidegom - maakte een slot vast. Als ultieme
borging van toekomstig geluk. De meeste deden dat aan de
lagere touwen, een enkele waaghals klom een stukje naar
boven om een hoger gelegen hangplaats te bemachtigen. Waar
schijnlijk meenden ze dat de duur van hun huwelijk evenredig
zou zijn met het gevaar dat ze hadden moeten doorstaan
om het slot op te hangen. Je begrijpt dat we niet voorbij deze
winkel konden lopen zonder ook een slot te kopen. We kozen
voor de middelste maat. Het kostte 15 Yuan, inclusief inscrip
tie. We schreven onze namen en de datum van de trouwdag
op een kladblaadje zodat de verkoopster die in het slot kon gra
veren. Dat ging moeizaam omdat de tekens voor haar verder
