consumeren. En ja, het meisje dook heelhuids op. Wat wil je!
De spanning viel. Hoe moest die terug op gang na een gag van
dat slag. Daar had je de manager van het circus in doordeweeks
kostuum, want eigentijds heb je die directeur met zijn hoge
hoed en zijn rijlaarzen niet meer. Die zou wat schwung
brengen. Zouden ze niet beter ergens wat gaan drinken? Ja, wie
durfde de plaats van het dametje innemen? Wat was dat voor
een vraag? Mensen zijn niet zo gek. Ze keken elkaar aan. Durf
jij? Niemand doet zoiets, vond Frank. Dat is al te gek. Jij durft
toch ook niet, riep Marilou. Wat deed die toch onaangenaam
deze avond. Mijnheer Frank is slecht geplaatst om die uit
daging aan te gaan, zei Henk. Doe het voor mij, vroeg Marilou
weer. Het lepe wijfje! Nu speelde ze weer het aanhankelijke
vrouwtje dat haar held wil bewonderen. Waarom ik, zei Franky
en stond op. Voor hem had het lang genoeg geduurd. Er
was beslist een bar in die tent, waar hij rustig een biertje kon
drinken. Signor, hoorde hij roepen. Van ergens. Van waar? Het
ging over hem. Hij was de enige die rechtstond midden die
hondenkoppen. Het was Arlequino zelf. Die stond hem met
zijn wijsvinger naar hem toe te halen. Nee, gracie tante. Niks
voor mij. Zoals die witte man wees in de stilte van het hele
circus, leek het een eis waar je niet omheen kon. Wat hij dan
hoorde, begreep hij niet. De woorden van de witte man werden
overstemd door het handgeklap en het gejoel. Hij voelde het.
De massa had een slachtoffer uitgekozen. Wat doe je dan? In je
broek doen en afdruipen? Mensen duwden hem in de rug. Dus
liep hij met geheven hoofd door de rijen naar het podium. Het
gejoel overheerste alles. Iedereen wenste hem luid een nacht
merrie toe. Zo kwam het over. De Harlekijn werd nu duidelijk
de witte man, die hij overal ter wereld op het lijf gelopen had.
Hij sprak niet, maar gaf zijn helpers aan wat hij van hen ver
wachtte. Waarom hield hij nu zijn bek? De halfnaakte meid
hielp hem in de kist. Nu hoorde je de stilte. Ze krompen in
elkaar van pret en afschuw. Domme mensen. Je maakt ze wijs
wat je wilt, als je de schijn maar goed in scène brengt. Nu lag
hij daar. Hij had onmiddellijk door hoe ze de poets bakten. Dat
hij dan maar begon. Het bovenlijf van de witte man dook
boven hem op. Een geschminkte muil. Hij zegde geen woord.
Waarom haalde hij niet alles uit de klucht. Aan de verf op zijn
gezicht zag Franky dat Arlequino spreken wilde. Doe ze maar
