dagen der dagen. Probeer toch maar je hersens erbij te houden, zegt de veiligheidsmedewerker in mijn hoofd. Ik zoek dan ook onmiddellijk het bord met de vertrektijden op en laat me niet afleiden door afgronddiepe decolletés. Richting Zierikzee. We passeren de volle akkers van juni. En daarna een aalscholver op een paal. Een gladgeschuurde kreek waar ik de naam niet van weet. Vervolgens een groene Esso- shop, bloeiende aardappelvelden, rookpluimen. Ik heb de in druk dat de aardappelvelden tegenwoordig weelderiger in bloei staan dan vroeger. Windmolens - vandaag ergeren ze me niet. Vandaag mogen ze er staan. Fietsers met valhelmen, oké. Niets kan deze dag bederven. Geplastificeerde pakken stro, oké. Onzichtbare koeien. Dat blijft jammer. En dan de Zeelandbrug over. Vanuit het busraampje gezien ontbreekt de brugleuning. Hier is het water minder glad. Helle schittering en verschillende kleurvlakken van uitgesproken zilver tot blauw en van bijna kleurloos tot groen. Onbestemd van kleur is ook het silhouet van de kust schuin in de verte voor me, maar Zierikzee ligt er wel gekleurd bij. De Dikke Toren domineert, daar hebben we een afspraak. Ik stap uit bij het busstation. Everarts verwelkomt me en neemt me mee naar het Maritiem Museum dat tijdens ons vorige bezoek gesloten was. Onze eerste gang is omhoog naar de Eskimo van Zierikzee (Leskimo de Zieriquezee). Victor Hugo trof hem aan in het stadhuis, maar inmiddels is hij naar deze antie ke ruimte gepeddeld, en daarna heeft men hem in een glazen kast laten afmeren. Ten tijde van het bezoek van Hugo had hij nog een roeispaan in handen, maar die ligt nu naast de kajak. Zowel de kajak als de eskimo zijn met zeehondenhuid bedekt. Zijn hoofd lijkt nog het meest op dat van een hottentotten- hoofdman. (Hoe voel je je? Als een neger op de Noordpool!) Onlangs laaide er een discussie op over mogelijke teruggave van de eskimo aan het land van herkomst. Want er zouden zich mogelijk menselijke resten in de pop bevinden. Maar na grondig onderzoek is vast komen te staan dat daar geen sprake van is. De pop is opgevuld met stro. Als de schuldbeladen antropologische discussie uitgewoed is, moet waarschijnlijk zelfs het stro terug. (Er komt ook nog een tijd dat we onze

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2010 | | pagina 6