nog modern overkomt en evenzeer in de zestiger (of zeventiger)
jaren zou passen als in de twintiger jaren.
'De Nazi-maatschappij lijkt bevreemdend profetisch op de onze
- hetzelfde maximaliseren van geweld en sensatie, dezelfde
grondbeginselen van redeloosheid en hetzelfde fictionaliseren
van ervaring.'
Ballard benadrukt het belang van Mein Kampf als een opmerke
lijk accurate prospectus van Hitiers bedoelingen, en illustreert
Hitiers toon als hij het heeft over geschiedenis en ras, politiek
en de toekomst van het Duitse volk. Het valt Ballard op hoe
Hitier consequent biologische in plaats van politieke retoriek
gebruikt voor zijn tirades tegen de joden. 'Doordat hij de nood
zaak elimineerde om zijn vooroordelen met rede te onderbou
wen, was hij in staat om veel diepere gebieden van ongemak en
onzekerheid aan te boren.'
Ballard maakt een razend interessante opmerking over het werk
van Desmond Morris:
Trouwens, het is eigenaardig om te merken dat Hitiers biologische
interpretaties van geschiedenis frappant veel lijken op die van
Desmond Morris. Bij beide schrijvers ziet men dezelfde afhanke
lijkheid van de analogie met lagere diersoorten, van een paar
basale gedragsformules zoals 'worsteling', 'concurrentie', 'gebieds-
verdediging'. Men vindt dezelfde simpele schematische visie over
sociale verhoudingen, dezelfde bijzonder veralgemeende bewe
ringen die als feiten worden gepresenteerd. Hitier spreekt zonder
definitie over de 'lagere rassen' op dezelfde manier als Morris
naar 'primitieve gemeenschappen' en 'eenvoudige gemeenschap
pen' verwijst. Beiden schrijven voor half-opgeleide mensen wier
ideeën over biologie en geschiedenis afkomstig zijn uit voor
de massa bestemde kranten- en encyclopedie-artikelen, en wier
belangstelling in deze onderwerpen op bijna transparante wijze
ongemakkelijke fantasieën over hun eigen lichaam en emoties
moeten verhullen.
Deze opmerking is minder zijdelings dan Ballard suggereert. Hij
pakt hier zijn openingspunt weer op: de bouwstenen van de
nazistische ideologie die hij terugziet in de hedendaagse maat
schappij, en in de tendensen die hij ziet voor het volgend de
cennium. Desmond Morris, tijdgenoot van Ballard, schreef het
