hun zoon Thomas. Karla is momenteel een gewaardeerd kun
stenares, onder andere bekend door haar grensproject. In het
niemandsland tussen West- en Oost-Berlijn heeft ze een project
uitgevoerd dat bestaat uit messing konijntjes die hier en daar in
het gras liggen en die refereren aan de tijd dat ze vanuit een
raam aan de oostkant van de muur naar het niemandsland
keek en daar frank en vrij konijntjes zag rondhuppelen. Enkele
jaren geleden kreeg ze de opdracht een gedenkteken te maken
voor de gevangenis aan de Prenzlauer Allee. Het werden Denk-
zeichens für die Opfer der Haftstatte Prenzlauer Allee des sowjeti-
schen Geheimdienstes NKWD und des Ministeriums für Staats-
sicherheit der DDR en het bestaat uit 'Fragen' in witte letters op
een zwarte band. Aan het gebouw van het Ministerium für
Staatssicherheit waren rondom teksten aangebracht. Ik las ze
ter plekke. 'Wieviel Schweigen ertrug das Ohr?' 'Was sagten
geflüsterte Worte?' 'Wie hoorde 's nachts de jammerkreten?'
Karla heeft haar weg wel gevonden in het nieuwe Duitsland en
ze houdt niet erg van veel achterom kijken, net zoals ze tijdens
haar workshops in Zierikzee niet steeds weer wilde uitleggen
'hoe het was in de tijd voor de val van de Muur'. In het her
enigde Duitsland hecht men waarde aan mailart en met name
aan mailart van vóór de Val. Dat blijkt uit het feit dat Karla een
groot deel van het werk van Joseph Huber heeft kunnen onder
brengen bij musea in Berlijn en Bremen.
U kent ongetwijfeld de 'berichten uit de DDR' die vertellen
over intellectuelen die voor elkaar boeken overschreven die
het land waren binnengesmokkeld. Binnengesmokkelde type
machines verlichtten dat werk aanzienlijk. De Nederlandse
kunstenaar Kees Francke ging in de jaren vóór de val van de
Muur met mailart in z'n koffers de grens over en logeerde bij
netwerkers als Joseph W. Huber, Robert Rehfeldt, Friedrich
Winnes, Pawel Petasz en anderen in de DDR en Polen. In
samenwerking met die mailartiesten organiseerde hij daar dan
in besloten kring kortdurende mailart-tentoonstellingen in
huiskamers! De titel van zijn bekendste tentoonstelling? The
Workers Paradise.
Dankzij de medewerking van Ko de Jonge had Ballustrada al
eens eerder aandacht besteed aan mailart en wel in het laatste
nummer van de derde jaargang, nota bene eind 1989. Met geen