dat ik thuis de boel nog eens op een rijtje zet. Vanavond pro beer ik het gesprek naar een wat abstracter niveau te sturen. Laten we ons richten op het Leven en ik vraag Beppie of ze ook kinderen heeft. Nou en of! Beppie is er altijd voor iedereen, luistert oprecht geïnteresseerd en is enigszins verrast door de interesse voor haar eigen persoon. Het doet haar zichtbaar goed en zij heeft niet in de gaten hoe verkwikkend haar persoonlijke verhaal is voor de murw gerouwde, doorgerookte en sentimen teel gezopen tafel. Ben blij dat we gegeten hebben. Ik schenk een roseetje in. Laat maar horen Bep! Ook Beppie kan zich ken nelijk niet los maken van de Dood. Gezeten aan de kopse kant van de eettafel begint zij haar verrassende levensverhaal met het overlijden van haar man. Haar zus - Gers Moeder - verlaat de keuken. Ik hoop dat ze even rustig gaat liggen. Deze moedige vrouw verdient een dutje. Ik vraag me af hoe mijn moeder zich zou houden in deze chaos. Het moet verschrikkelijk zijn je oudste zoon te begraven. By the way, ik verdenk haar ervan dat ze de verhalen van haar Zusje al eerder heeft gehoord. Mijn man was ernstig ziek, begint Bep voorzichtig te vertellen in een smakelijk dialect. De tafel luistert nog met een half oor. Ras weet zij ons allen te boeien: Henk is altijd goed voor ons geweest. Ik had er niet mee kunnen leven wanneer ik hem niet thuis intensief had verzorgd. Sommige kennis sen maakten zich zorgen over mij... hadden liever gezien dat ik hem in een instelling had laten opnemen, maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Daar ben ik mezelf nog dankbaar voor. Het afscheid van Henk was compleet. Toen hij stierfin ons bed, was ik ook klaar met de Dood. Het eerste wat ik dacht was: en nu Beppie! Dezelfde mensen die zich zorgen maakten over mij, omdat ik Henk thuis wilde verzorgen, begrepen nu weinig van mijn houding dat ik het nu tijd vond weer te gaan leven. Ik heb me een tijdje gedistantieerd van alle goede adviezen en mijn eigen weg gekozen. Ik durfde toe te geven aan de opluchting dat ik alles had gedaan wat mogelijk was en dat ik nu mijn verdriet achter mij kon laten. Ik was een vrij mens en van plan nog wat van mijn leven te maken. Met een zekere verbazing luistert de Tafel naar zoveel overtui ging van Bep. Deze jongedame had gehandeld uit Liefde en vertelt ons met zoveel woorden dat zij nu het recht had om weer van haar eigen leven te houden. Bep toonde zich in eerste aanleg wat beduusd nu zij het middelpunt van de belangstel-

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2010 | | pagina 16