dat ik thuis de boel nog eens op een rijtje zet. Vanavond pro
beer ik het gesprek naar een wat abstracter niveau te sturen.
Laten we ons richten op het Leven en ik vraag Beppie of ze ook
kinderen heeft. Nou en of! Beppie is er altijd voor iedereen,
luistert oprecht geïnteresseerd en is enigszins verrast door de
interesse voor haar eigen persoon. Het doet haar zichtbaar goed
en zij heeft niet in de gaten hoe verkwikkend haar persoonlijke
verhaal is voor de murw gerouwde, doorgerookte en sentimen
teel gezopen tafel. Ben blij dat we gegeten hebben. Ik schenk
een roseetje in. Laat maar horen Bep! Ook Beppie kan zich ken
nelijk niet los maken van de Dood. Gezeten aan de kopse kant
van de eettafel begint zij haar verrassende levensverhaal met
het overlijden van haar man. Haar zus - Gers Moeder - verlaat
de keuken. Ik hoop dat ze even rustig gaat liggen. Deze moedige
vrouw verdient een dutje. Ik vraag me af hoe mijn moeder zich
zou houden in deze chaos. Het moet verschrikkelijk zijn je
oudste zoon te begraven. By the way, ik verdenk haar ervan dat
ze de verhalen van haar Zusje al eerder heeft gehoord. Mijn man
was ernstig ziek, begint Bep voorzichtig te vertellen in een
smakelijk dialect. De tafel luistert nog met een half oor. Ras
weet zij ons allen te boeien:
Henk is altijd goed voor ons geweest. Ik had er niet mee kunnen leven
wanneer ik hem niet thuis intensief had verzorgd. Sommige kennis
sen maakten zich zorgen over mij... hadden liever gezien dat ik hem
in een instelling had laten opnemen, maar dat kon ik niet over mijn
hart verkrijgen. Daar ben ik mezelf nog dankbaar voor. Het afscheid
van Henk was compleet. Toen hij stierfin ons bed, was ik ook klaar
met de Dood. Het eerste wat ik dacht was: en nu Beppie! Dezelfde
mensen die zich zorgen maakten over mij, omdat ik Henk thuis
wilde verzorgen, begrepen nu weinig van mijn houding dat ik het nu
tijd vond weer te gaan leven. Ik heb me een tijdje gedistantieerd van
alle goede adviezen en mijn eigen weg gekozen. Ik durfde toe te geven
aan de opluchting dat ik alles had gedaan wat mogelijk was en dat
ik nu mijn verdriet achter mij kon laten. Ik was een vrij mens en van
plan nog wat van mijn leven te maken.
Met een zekere verbazing luistert de Tafel naar zoveel overtui
ging van Bep. Deze jongedame had gehandeld uit Liefde en
vertelt ons met zoveel woorden dat zij nu het recht had om
weer van haar eigen leven te houden. Bep toonde zich in eerste
aanleg wat beduusd nu zij het middelpunt van de belangstel-