vervolgen, hoe een blokkade opgeheven kan worden door
introspectie en reflectie op een Kreutzer. Hoe uw eigen visie op
de Kreutzer Sonate te bewerkstelligen, parodiëren, uitwerken
etcetera, en de inherente synergetische mogelijkheden. Poot
drie: subsidies. Kreutzer is boventalig, kan de bevolkingen
verder verbroederen en democratiseren, en daar zijn veel potjes
voor te boren. Voorlopig doet Emma boekhouding en subsidies
en ik de automatisering en pr.
Ik spui het maar even, Jan, in een notedop. Je begrijpt dat er
meer aan vastzit, zoals de randvoorwaarden, maar daar ben ik
nu ook bijna uit: want wat maakt een Kreutzer voor het insti
tuut tot Kreutzer? Voor een verhaal, roman, novelle of kort,
moet er, vind ik, een vorm van transport plaatshebben; trein,
vliegtuig, trekschuit, en er moeten haltes zijn: mensen stappen
in en uit. Er moet ook muziek inzitten, vanwege de muziek, en
er moet een huwelijksleven zijn, in het verhaal. Wat de muziek
betreft ben ik een purist en hou ik het op duet, waar we
het heen al over hadden. Film mag het verhaal volgen en/of
de muziek, en schilderingen kunnen een detail van het film
criterium daarstellen. Maar het moet Kreutzer heten. In Urk
besloot ik dat je gelijk hebt, Jan: we moeten ons beperken, niet
zus-en-zo maar zus-of-zo, het één of het ander, aan of uit, want
alles wordt teveel tegenwoordig. Dat boek van die Hongaar laat
ik maar. Wat vind je ervan? Is het levensvatbaar?
Piet hield op met plukken, keek om zich heen. Het leek ma
laise. De meiden waren uitgepuzzeld en hingen verveeld op de
landing te wachten. De vijftigplussers zaten moppen te tappen.
Ik wilde wateren maar het was steeds bezet en we naderden het
vasteland. Ik ben niet sterk in titels, maar deze zou ik er nooit
meer uit krijgen. Waarom een Stichting? vroeg ik kien aan Piet.
Waarom geen BV? De bel ging en we moesten ontschepen.
Bovenaan de plank kregen we een mok, het aandenken, en een
hand van de kapitein. Voltooid reden we in mijn nieuwe auto
naar Haarlem, waar ik op voorhand bedongen uitgenodigd zou
overnachten bij Piet en Emma, en bespraken wel en wee van
Stichting en BV.
In Havezate (zo heet Piet) stonden ons feestelijke stapels pan
nenkoeken op te wachten. We hadden een goeie kleur, zei
Emma. Het viel me op dat hij van Emma en de hond een lik
kreeg (ik ook), maar dat de kinderen hem niet onstuimig in de
