duizenden rijen en kolommen en diagonalen, de fragmenten
en de fracties waaruit zij zijn opgebouwd, de beduimelde ran
den en literaire plinten, zullen secundair zijn, zelf fantomen,
verzonnen, en hun schaduwen slechts imaginair. Uw boek zal
vol zijn van schijn en leeg van leven. Mijn waarheid zal uw
fictie zijn, geschreven in letters die niet veel meer zijn dan
aspergevormige tumoren en elke naam door mij ingefluisterd
zal uit uw pen van iemand zijn die u nimmer heeft gekend of
gezien...'
'Maar...'
'Je leeft, je sterft. En je doet dingen. Of je laat ze juist. Ik elk
geval, je maakt een keuze. Keer op keer, elke dag. Leven is
keuzes maken. Je wint of verliest. Dan komen de herinneringen
en met de herinneringen komt de spijt. Spijt die je jaren ouder
maakt. Jaren ouder tot je sterft. Wie sterft er nu niet oud?
De dingen om je heen veranderen. Je raakt ze aan met je
gerimpelde vingers. Links, rechts, links. De dingen, weet je. De
verdomde dingen.'
'Maar....'
Ik stond op, liep op hem toe en gaf een flinke trap tegen de
leuning van de rolstoel. Mijnheer Eckard slaakte een kreet van
ontzetting. Het boek viel van zijn schoot op de grond. Daarop
greep ik de oude man bij zijn sjaal en trok die strak rond zijn
nek tot zijn ogen bijna uit hun kassen puilden. Zijn handen
grepen me beet maar ze hadden geen kracht.
'Ge-ge-genade,' fluisterde hij hees.
'Jij ouwe kleine miezerige garnaal,' siste ik.
Mijnheer Eckard trok bleek weg. Ik spoog in zijn gezicht. De
zielige oude man begon te huilen als een klein kind. Ik liet hem
los, liep naar het raam en leunde tegen de vensterbank.
Ik haalde mijn neus op. 'Waarom laat u uw butler niet iets
verzinnen?' vroeg ik.
Mijnheer Eckard verslikte zich bijna in zijn laatste tranen.
'Wilbur?' Hij lachte een scheve lach. 'Wilbur bestaat niet.
Wilbur is een drogreden.'
Er viel even een stilte. Mijnheer Eckard likte zijn vingers af.
'Buiten, in de straffe wind, hoor je de namen die in vroegere
tijden de kamers hadden gevuld die jij bewoonde, de kroegen
die je bezocht, de hotels die je vermeed, de hoerenkasten die je
verloochende, de stations waarvan je dacht dat daar alle spoor-
