je met hem spreekt. Dus mijn vader had alleen gelachen toen zijn broer hem van mijn vlucht had verteld. "Kom met Nahid praten, die vanuit Stockholm belt", riep mijn oom naar mijn vader toen ik hem de volgende dag belde. Ik had al gekozen voor mijn pseudoniem om diegenen die me zochten achter me te laten. Mijn vader nam de hele zaak kalm op: "Dat was een meesterwerk van je, Nahid!" Ik was verbaasd om zijn lachende stem aan de andere kant van de lijn. Mijn succesvolle ontsnapping was een meesterwerk in de ogen van mijn vader. Nu komt hij naar de plek waar zijn kind was geland. Het ver blijf van zijn kind daar heeft lang geduurd, ze zal niet zo snel terugkomen als ze beloofd en verzekerd had. Dus moet vader het kind in ballingschap opzoeken. Welkom, vader, in mijn ballingschap! De schone lucht van Stockholm is het eerste wat mijn vader opvalt; al bij Arlanda haalt hij diep adem als hij uit de auto stapt: "Je weet niet hoe smerig de lucht in Teheran is!" En overal water, water, water! Het fascineert hem. Ik vertel hem over wat ik heb gelezen in mijn Zweedse schoolboek: de archi pel van Stockholm bestaat uit 7000 eilanden en 10.000 rivier eilandjes en eilandrotsjes. De soorten die ik als een papegaai uitspreek, klinken zo onwerkelijk in mijn eigen oren dat ik me afvraag of mijn vader me gelooft en of hij zich zelfs zo'n hoofd stad kan voorstellen. Ik moet hem laten zien waar ze in het midden van de stad vissen, vlak bij het koninklijk paleis. Iran is een hooggelegen land en Teheran, dat op de hellingen van het Alborzgebergte ligt heeft warme, droge lucht, tegenwoordig ondraaglijk door de milieuvervuiling. "God is goed geweest voor de Zweden omdat hij ze zoveel water en groen gaf", is het terugkerend commentaar van mijn vader. "Je moet dat deel van Stockholm zien dat tussen de bruggen ligt en het oudste deel van de stad is", zeg ik en ik word in Gamla Stan, twee dagen na zijn aankomst, de gids van mijn vader. Mijn vader is onvermoeibaar en wil uitgaan en de stad zien, hoewel zijn reis via Frankfurt twaalf uur duurde. Ik word zelf toerist in de stad, nu ik met hem meega. Ik heb nooit zo ge keken naar de huizen, de natuur en de mensen als nu met mijn

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2009 | | pagina 12