Na een aantal weken op het Forum te hebben geschreven kreeg ik de kriebels van het beeldscherm. Ik wilde koppen zien, stemmen horen. En besloot naar een bijeenkomst van de AA te gaan. Een esoterisch clubje dat bol staat van rituelen en tradities onder het alziend oog van de Heer. Inmiddels mailde ik privé met enkele oud-forumleden, waaronder dat leuke mens. We intensiveerden onze mailsessies. Ik raakte verliefd op papier. Moet niet gekker worden! Nu ik de drank weer weet te waarderen blijft er niets over van die gekunstelde sentimenten. Pleur toch op zeg! Heb nog spijt mij het levenselixer te hebben ontzegd. Dan praat ik nog niet eens over de uren die ik heb doorgebracht bij het lieftallige subcultuurtje van de AA. Alsof ik goddomme zou transformeren tot een monnik. Gij zult groeien; Gij zult een morele balans opmaken. Een balans? Ik geloof niet in balans. Heb altijd een bloedhekel gehad aan har monie. Ik wil keihard leven en ten onder gaan. Jokken is ook heel erg. Oh lieve groep, ik zal nooit meer jokken. Een morele balans! Lik me reet. Ik zou mijn medemens moeten behandelen zoals ik mijzelf liefheb. Nou! dat zal ik zeker doen. HaHaHa. Nu ik weet hoe het hoort, ga ik me eens flink te buiten aan mijn eigen egocentrische denkwereld. Gooi de menslievendheid maar op een hoop en dump dit in Zimbabwe bijvoorbeeld. Ik neuk vanaf nu alles wat er voor mijn snikkel komt. Ik zal harten breken als een Griek het servies bij het huwelijk van zijn dochter. Zo vrij als de duivel! Vervloek elke Christelijke traditie van trouw en gebod. Leve de Four Roses Bourbon. Aan mijn gemoed geen polonaise meer. Alle Tibetanen tegen de muur. De Mount Everest als grafheuvel. HaHaHa. Ik drink weer! Mijn lever voelt zich weer nuttig. Gezegend is mijn karakterzwakte. Opgestaan uit de dood na een slinkse aanval met een aardappelmesje, distantieer ik mij van elke vorm van rechtschapenheid. Plautus, here I come: De mens is een Wolf. Daar valt niets aan te veranderen. Probeer het dan ook niet. En maar mailen met mijn Meissie. Ik schreef haar welgemeen de leugens. Hoe kan een mens zichzelf zo in de maling nemen? Ik loog de hele wereld voor. Te beginnen met mezelf. Eerlijk is eerlijk. Op dat losers-forum heb ik ook nooit het achterste van mijn tong laten zien. En die naïevelingen maar lief schrijven hoeveel zorgen zij zich over mij maakten. Zo een clubje van

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2008 | | pagina 76