je ballen eraf en de vrouwen hebben er een slechte adem. Ook
hangen ze regelmatig iemand op die samenzweert. Dat mag
daar allemaal. Koos van Baaien heeft het met eigen ogen
gezien. Ze keren als de bliksem om en rennen de nacht weer
in. Buiten adem bereiken ze rond elf uur De Blikken en als ze
weer enigszins hersteld zijn schieten ze nog even de broertjes
Weinberg te hulp. Die hebben een week geleden in het Leuter
bosje een kist pantservuisten opgegraven die de Duitsers daar
na de Tweede Wereldoorlog hadden verstopt. Ze denken dat
het geinig is om die dingen op oudejaarsnacht om twaalf uur te
laten ploffen.
"Dat gaat klappen geven man," roept Ari opgetogen. Met z'n
vieren sjorren ze de kist met de honderd granaten onder de
muziektent vandaan waar ze hem hadden verborgen en zetten
hem op het dorpsplein. Het is twaalf uur als de klokken begin
nen te luiden en de sirenes gaan loeien. De eerste vuurpijlen
vliegen de lucht in. De mensen komen naar buiten. Het plein
stroomt vol. Gelukkig nieuwjaar. De beste wensen. Lang zal
iedereen leven in de gloria allemaal.
Met een pantservuist in de hand wringt Ari zich door de
menigte tot midden op het plein.
Even wacht hij, voor het effect.
Dan trekt Ari Weinberg de slagpin eruit en werpt de granaat
met een sierlijke boog in de kist.
