TRINIDAD
O
2 Misschien zouden we bij een neef in Paterson overnachten
en onmiddellijk had ze daarin reden gevonden hem mee te
(Q vragen. Ze had er waarschijnlijk niet bij stilgestaan dat er ook
nog sprake zou kunnen zijn van een bijbehorende nicht toen
ze een mooie gelegenheid zag om ons toekomstige gezelschap
je uit evenveel mannen als vrouwen te laten bestaan. Dat
bedacht ik nadat we de kamer waren binnengestapt en aan
Herbie en Dorothy waren voorgesteld. Zij vertelden dat France
over een half uurtje zou arriveren. Herbie bracht het gesprek op
gang. Hij sprak zo vertrouwelijk over onze gastvrouw dat hij er
vanuit leek te gaan dat we habitués waren van de familie. Dat
waren we niet, hoewel we ze een keer eerder op ons eigen ini
tiatief in hun appartement ontmoetten. Hem schatte ik een
eindje in de zeventig en Dorothy leek me zo'n jaar of tien jon
ger. Over de neef hadden ze al vernomen dat die niet mee had
kunnen komen. Per telefoon had ik Jeanne-Claude verteld dat
hij die dag niet vrij kon maken en nu begreep ik dat er geen
sprake was van een remplafant.
Of ik ook verzamelaar was en, zo ja, of ik al een Over the River
in mijn collectie had. Hij dus wel en met iets van voldoening
wees hij naar de boven z'n hoofd hangende twee meter brede
collage/tekening. "De mijne is wat voller, dieper blauw en
onder het overspannende doek heeft hij langs de oever een
paar mensen getekend. Ik kan me helemaal indenken hoe het
gaat worden en ik hoop erbij te zijn waar het ook uitgevoerd
gaat worden." Ook ik sprak de wens uit het eerstvolgende pro
ject met eigen ogen te kunnen zien en bekende dat ik helaas
Berlijn had gemist. Met gelatenheid in z'n stem zei Herbert
Vogel dat ook hij Berlijn had gemist. Zijn ogen werden een
beetje vochtig bij die opmerking. Voor verdere uitleg of vragen
