LAATSTE SHOW i Jan heeft er de pest in. De opnamen zijn weer uitgelopen en nu is het alweer diep in de nacht. Hij heeft de lichte hoofdpijn waar hij de laatste tijd, wanneer hij lang in de studio aan het werk is geweest, steeds vaker last van heeft. In de wagen lijkt een vreemde geur te hangen, van fosfor of zwavel of zoiets, zo vaag dat hij aan zijn waarneming twijfelt. Het zijn verschijnse len waar hij nooit eerder aan heeft geleden en die hij daarom aan de werkdruk wijt, en aan het ouder worden. Dat hij in een zesdeurs limousine naar huis wordt gereden, compenseert die ongemakken niet. In de laatste maanden is die luxe immers gewoon geworden. Het vage licht van de nieuwe maan maakt geen diepte in het eenvormige landschap en daardoor lijkt het of hij op één en dezelfde plaats stil staat. Te wachten op... Een duistere zaal, door het publiek verlaten. De wagen rijdt zo geruisloos, dat er geen enkel gevoel van beweging is. De chauffeur onzichtbaar weggestopt in een eigen compartiment, van hem gescheiden door zwart glas. Alleen op de wereld. Jan heeft het gevoel ner gens vandaan te komen en nergens heen te gaan. Dat laatste is ook wel een beetje het geval, nu Gaye is vertrokken, terug naar de stad. Ze heeft haar buik ervan vol, wil weer onder de men sen zijn, niet worden ingepakt door die stomme Vereniging. Terwijl de geldkraan wijd open staat, wijder dan hij ooit voor mogelijk hield. Nog één uitzending en dan is er aan alle ver plichtingen voldaan en worden het landgoed en de limousine definitief zijn eigendom, is zijn Zwitserse bankrekening in Luxemburg overvol. Dan blijft van haar verwijten niets meer over, omdat hij dan de tijd weer aan zichzelf zal hebben, ze ander personeel kunnen nemen.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 50